“De muziek is niet iets waarmee ik in mijn levensonderhoud kan voorzien,” vertelt Richard, “maar het heeft wel veel deuren geopend.” Apetrots is hij op het nieuwe album, “Bananana”, dat zowel digitaal als op vinyl verkrijgbaar is. “Zelfs na mijn dood zal de muziek voortleven,” merkt hij daarover op; “het zijn toch een soort van je kindjes.” WadAap bestaat uit zanger Richard de Bruin en producer Douwe Nieboer. Beiden waren al langere tijd actief in de muziek voordat ze hun samenwerking startten. Voor Richard is het een hele bewuste keus geweest om Douwe te benaderen. Na twee wat donkerder albums was het tijd om de zon op te zoeken, en de beats van Douwe wordt hij gewoon heel blij van. En hij had al iets met de aap, Douwe werkte namelijk onder de naam “Planet Monkey.” Waar begon het eigenlijk?
Richard groeide op in het noorden van Groningen, eerst in Sauwerd en vanaf zijn 11e in Den Andel. “Dat was wel omschakelen,” herinnert hij zich. In Sauwerd had hij als kind veel vriendjes, en in Den Andel moest hij helemaal opnieuw beginnen. Hij had minder aansluiting, hij was “best wel anders dan de andere jongens daar, die veel meer Gronings praatten.” In Sauwerd hadden voornamelijk forenzen uit de stad gewoond, de sfeer was daar anders. In Den Andel verloor hij zijn motivatie op school, omdat het lesmateriaal helemaal anders was dan hij gewend was (terwijl hij daarvoor juist streberig was geweest). Kortom: hij kon zijn draai niet vinden, kon niet goed aarden, raakte gedemotiveerd.
Richard groeide op met muziek - de hele reden voor de verhuizing was dat zijn vader in Den Andel een eigen muziekstudio kon bouwen (wat Richard later wel begreep). Richard begon te puberen en vond uiteindelijk toch aansluiting, in een circuit dat veel experimenteerde met drugs. Op zijn 16e, op de middelbare school in Warffum (HHC) begon hij met blowen. In de weekenden kwamen er tevens sterkere drugs voorbij (“pilletjes, xtc op best wel jonge leeftijd”). Op school lukte het uiteindelijk allemaal wel, maar lekker in zijn vel zat hij niet. Toen kwam het moment van de studiekeuze.
Verschillende studies is hij begonnen, waaronder Sport & Welzijn. Niks afgemaakt. Heel veel open dagen bijgewoond. “Ik wist wel wat ik leuk vond, maar had geen idee welke richting daarbij paste,” aldus Richard. Uiteindelijk voelde hij geen intrinsieke motivatie, en dat is toch wel nodig om een studie af te maken. Wat meespeelde was een medisch gegeven dat hij zijn hele leven al met zich meedroeg: hemofilie. Dat is een stollingsziekte van je bloed, waarvoor het medicijn vroeger uit menselijk bloed werd gehaald. Helaas werd er voor zijn medicatie besmet bloed gebruikt, waardoor hij de ziekte hepatitis C er ook nog bij kreeg. Op zijn 21e heeft hij hiervoor een heftig (chemokuur-achtig) herstel-traject ondergaan, met maar 50% slagingskans.
Wellicht om zijn aandacht af te leiden, probeerde Richard stug door te gaan met de studie. Zich voordoen alsof het beter met hem ging dan hij zich werkelijk voelde, werd een tweede natuur. Gelukkig herstelde hij fysiek. De studiemotivatie kon hij echter niet meer opbrengen na deze bewogen periode. Het blowen sloop er weer in. Rond zijn 25e besloot hij resoluut het roer om te gooien en de regie over zijn leven terug te pakken. Hij stopte (tijdelijk) met blowen en leerde anders om te gaan met emoties, stopte het niet meer allemaal weg, mede dankzij zijn vriendin. Er kwam weer ruimte voor de zon, maar eerst moest er nog het een en ander verwerkt worden. En hoe anders, dan muzikaal?
Tijdens oudejaarsnacht ‘15/‘16 werd een goede vriend van Richard om het leven gebracht. Deze vriend had hem altijd gestimuleerd om meer naar buiten te treden met de muziek. Richard: “ik besefte ineens: het is zo zonde dat je niet je passie achterna gaat. Als je iets zo diep van binnen voelt dat dat eruit moet…” Twee heftige albums volgden. Het werkte therapeutisch, en Richard merkte dat het andere mensen ook veel deed. Na deze albums voelde Richard dat hij toe was aan iets zonnigers. Hij benaderde Douwe. Hun eerste single heette dan ook Licht van de zon!
De aap van WadAap staat voor positiviteit, speelsheid, het (weer) contact maken met “je innerlijke aap”, en het belang van de natuur. Daar zijn we als mens onderdeel van, dat wordt weleens vergeten in onze maatschappij. De muziek in het algemeen, en de wekelijkse muzieksessies met Douwe in het bijzonder, brengen Richard ontzettend veel. Hij hoopt dat er in de maatschappij en in het schoolsysteem meer ruimte komt voor mensen om te ontdekken: wat wil ik? Wat vind ik leuk? Wie ben ik eigenlijk? “Dat zou mij hebben geholpen destijds,” aldus Richard.
Door de Kunstkerk in Warffum is WadAap benaderd om 2 keer in de week met leerlingen samen te werken. Daarnaast zullen ze 6 keer optreden in de provincie tijdens het circus Vakland deze zomer.
De aap keert weer terug naar het Wad met een boodschap voor jong en oud!