“Tot base camp, niet tot de top, hoor!” legt Cecile bescheiden uit. Base camp is de plek van waaruit ervaren bergbeklimmers vertrekken, om vanuit daar de top te proberen te halen. “Zelfs daar was de lucht al heel ijl, soms werd ik ‘s nachts wakker en dan kon ik niet goed ademhalen, dat was best eng!” aldus Cecile. Tijdens haar middelbare schoolperiode (op het Augustinus College in Groningen) heeft Cecile echter nog veel benauwdere momenten gekend. Vlak voor haar examenjaar begonnen de vermoeidheidsklachten. Ze belandde in een soort burn-out zonder te weten waarom. Het speelde haar enorm parten en ze dreigde te blijven zitten in het eindexamenjaar. Uiteindelijk vond haar fysiotherapeut de oorzaak: een magnesiumtekort. De hele ellende had 1,5 jaar geduurd en na 2 maanden pillen slikken was ze er ineens vanaf.
Eindelijk weer de oude! Nu stond ze voor een lastige keuze: zitten blijven of de school afronden? Veel vrienden zeiden: “ Nee joh, je gaat toch niet zitten blijven? Gewoon lekker je school afronden!” Cecile: “Toen voelde ik: nu moet ik voor mezelf kiezen. Ik ben gewoon het jaar over gaan doen.” Achteraf is ze heel blij met die keuze. Het gaf haar rust om volledig herstellen. Ook had ze tijd om liedjes te schrijven. Haar vader en broertje deden haar een studio-opname cadeau bij Flex Records (een studio die ze al kende van Hogeland’s Got Talent). Ze nam het zelfgeschreven nummer ‘The Northern Lights’ op. Met het Nederlands Blazers Ensemble voerde ze een ander eigen nummer uit, getiteld ‘Stay’. Cecile schreef dit lied over mensen die langdurig ziek zijn en aangezien het middenin de COVID periode viel dachten veel mensen dat het daarover ging. “Niemand wist dat het eigenlijk over mezelf ging,” vertelt Cecile: “maar ze mogen het nu wel weten.”
Na haar eindexamen koos ze voor een tussenjaar. Op naar de Masai! Cecile vertrok naar Afrika om daar de nomadenstam de Masai te helpen op een basisschool. “Vroeger trokken ze veel rond, nu blijven ze langer op dezelfde plek; vandaar de school,” legt Cecile uit. Waar ze aan moest wennen? “Mensen hebben geen wekker, alles is niet zo strak gepland als hier, heerlijk was dat,” vond Cecile. De sfeer was fijn en warm, het was een prachtige ervaring. De olifanten waren wel een beetje spannend: “Je moest ‘s avonds echt op tijd binnen zijn, anders kon je aangevallen worden,” licht Cecile toe. Dat is gelukkig nooit gebeurd. Wat haar wel aanviel waren vlooien en insecten, waardoor ze een infectie opliep. Bij terugkomst in Nederland was dat wel even schrikken. Was ze qua gezondheid weer terug bij af?
Enige ziekenhuisbezoeken, heftige antibiotica en hevige schrik later besloot Cecile dat ze zich niet wou laten leiden door angst. Haar moeder had haar geleerd: het leven is kort, pak wat je pakken kan. Je weet niet wat morgen gaat brengen. Cecile koos een plek die veilig voelde: Noorwegen. Toen ze daar eenmaal heen was gereisd, was ze over de drempel en kon ze weer overal heen. Nepal volgde, waar ze in een dierenasiel werkte (“Superleuk!” aldus Cecile) en de Mount Everest beklom. Daarna was Argentinië aan de beurt. Cecile sprak bijna geen Spaans (“Maar dat keer je heel snel, hoor, als je er eenmaal bent,” voegt Cecile toe). Binnenkort vertrekt ze naar Australië voor een semester.
“Niemand had door dat het liedje dat ik in die periode schreef, eigenlijk over mezelf ging.”
“Thuis zing ik altijd wel onder douche,” lacht Cecile. Zingen heeft ze eigenlijk altijd al gedaan. Toch schreef ze zich in eerste instantie in voor gitaar en tweede stem met Hogeland’s Got Talent. “Een vriendin zou de eerste stem doen, maar uiteindelijk kon ze niet meedoen. Toen besloot ik het zelf te proberen,” aldus Cecile. Ze won! “Sinds dat moment durf ik mezelf ook muzikant te noemen,” zegt Cecile. Bij de prijs hoorde een studio-opname bij Flex Records. Ze nam ‘Homecoming Queen’ van Kelsea Ballerini op. Dat smaakte naar meer. In de studio “ging er wel wat bloeien,” aldus Cecile. Zodoende ontstond ook haar artiestennaam Cecile Gardens (een vertaling van Nijhof maar dan zonder het 'new'). Tegenwoordig treedt ze met enige regelmaat op, op verschillende plekken op Het Hogeland. Wie weet binnenkort ook in Australië!
Hoe was het voor Cecile om op te groeien op Het Hogeland? Ze komt uit een warm gezin en houdt van Bedum. “Het fijne van Noord-Groningen is dat iedereen elkaar kent,” vertelt Cecile. Dat merkt ze bijvoorbeeld tijdens optredens in plaatsen als Appingedam, waar ze gepresenteerd wordt als ‘Gronings Talent’. Ze voelt zich heel erg gewaardeerd in deze omgeving. Cecile is zelf heel actief in het benaderen van mogelijke concert-locaties. “Maak er gebruik van dat je uit Groningen komt,” raadt ze iedereen aan!
Wat Cecile jongeren wil meegeven? “Je moet gewoon alles uit het leven pakken wat je kan. Je weet niet hoelang je hebt,” zegt Cecile. “Ga je gevoel achterna. Vertrouw er ook op als iets níet goed voelt,” aldus Cecile.